[Строфа 1: LD Pistolero] Порано си мислев бело влакно е среќа Сега имам толку многу на косава што ми смета, ги нејќам Ме потсеќа на кога бевме деца Висејќи пред зграда без грижи и без обврска утре што те чека А годините пројдоа време лета Проблемите што тогаш биле смешни денеска ми се зад пета Не сме исти и тие што беа во кругот не се Затоа...Learn More