[Lyric] Ku przeznaczeniu (Cesja)

Samowolnie prowadzeni na rzeź
Nie spodziewają się ogromu zbrodni
Myślą o ocaleniu
Które nigdy nie nastąpi

Rzucony cień ze świstem
Przecina powietrze
Ostatni niemy krzyk
Rozbrzmiewa w głuchej przestrzeni
Ich losu już nic nie odmieni
Ich losu już nic nie odmieni

Krew ucieka z ran jak zawsze wrząca
Pieni się wściekle
Przesiąka ziemię już nie ma odwrotu
Od drogi
Potępienia

Odrzucenie człowieczeństwa
Narzucone odgórnie
Wiara złamana jak kości
Spoczywa w trumnie